ما بچه های کارتون های سیاه و سفید بودیم
کارتونهایی که بچه یتیم ها قهرمانهایش بودند
ما پولهایمان را می ریختیم توی قلک های نارنجکی و می فرستادیم جبهه
دهه های فجر مدرسه هایمان را تزئین می کردیم
توی روزنامه دیواری هایمان امام را دوست داشتیم
آدمهای لباس سبز ریش بلند قهرمان هایمان بودند
آنروزها هیچکدامشان شکمهای قلمبه نداشتند
و عراقی های شکم قلمبه را که می کشتند توی سینما برایشان سوت می زدیم
شهید که می آوردند زار زار گریه می کردیم
اسرا که برگشتند شاد شاد خندیدیم
ما از آژیر قرمز می ترسیدیم
ما به شیشه خانه هایمان نوار چسب می زدیم از ترس شکستن دیوار صوتی
ما توی زیر زمین می خوابیدیم از ترس موشک های صدام
ما چیپس نداشتیم که بخوریم
حتی آتاری نداشتیم که بازی کنیم
ما ویدیو نداشتیم
ما ماهواره نداشتیم
ما را رستوران نمی بردند که بدانیم جوجه کباب چه شکلی است
ما خیلی قانع بودیم به خدا
صحنه دارترین تصاویر عمرمان عکس خانم های مینی ژوب پوشیده بود توی مجله های قدیمی
یا زنانی که موهایشان باز بود توی کتاب های آموزش زبان
زنها توی فیلمهای تلویزیون ما، توی خواب هم روسری سرشان می کردند
حتی توی کتابهای علوم ما زنها هم باحجاب بودند
ما فکر می کردیم بابا مامانهایمان، ما را با دعا کردن به دنیا آورده اند
عاشق که می شدیم رویا می بافتیم، موبایل نداشتیم که اس ام اس بدهیم
جرات نداشتیم شماره بدهیم، مبادا گوشی را بابایمان بردارند
ما خودمان خودمان را شناختیم
بدنمان را، جنسیتمان را یواشکی و در گوشی آموختیم
هیچکس یادمان نداد
و حالا گیر افتاده ایم بین دو نسل
نسلی که عشق و حالهایشان را توی «شهرنو»ها و کاباره های لاله زار کرده بودند
و نسلی که دارد با «فارسی وان» و «من و تو» و «ایکس باکس» و «فیس بوک» بزرگ می شوند
و جالب که هیچکدامشان ما را نمی شناسند و نمی فهمند
ما واقعاً نسل سوخته هستیم، انصافاً
ما بخش تاریک و گمشده تاریخیم
مثل همان بخشی که در قهوه تلخ بود
در اینده هیچ کس از ما چیزی نخواهد نوشت
چون ما چیزی برای گفتن و نوشتن نداریم
افسوس
چرا میگن بزرگترین اختلاس و دیوانه ترین رئیس جمهور بعد از نرون در این برهه تاریخی بوده
به نظر منم متولدین دهه 50-60 نابود شدن
پنجاهیا سوختن و شصتیا مرده
سلام دوست گلم
(●̮̮̃•̃) (●̮̮̃•̃)
/█\ ♥/█\ * بدوبیا★ ★ ♡ *
★ ☆اپم
♡ ★ * ★ * ☆
★ * ★اپم * ☆ ★
سلام
از وبلاگ گرمک و مطلب شون جذب اینجا شدم به یکباره خاطراتم سر خورد و ذهنم را تکان داد.از یاد اوری اون روزها و حسرت داشتن یه مانتو صورتی که هنوز تنم رنگ پوشیدنش رو ندید دلم گرفت
خوشحال شدم از اشنایی با وبلاگ پر بارتون
پایدار باشید
واقعا..
سلام بروزم
یاشاسین
بیر بیر یاشادیم ددیکلرینی...
بیز حایاتی بوتون آجی سیلا یاشادیخ
ایندی کی لر فقط نفس چکیللر
یا شاماخدان نه آنلیرلار کی؟
بیز یاشادخ
آجی دی آما یاشاماق ایدی
من ده اوزومی یانمیش حیس الیرم
اما او خاطره لر دن یوخ
ایندی کی درتلردن
ایندی کی آجی لاردان
بکارلیخدان
آجلیقدان
فرهنگ سیز لیخدان...
یا دهه پنجاهی هستی یا اوایل دهه شصت
اول دعا پدر مادر بعد لک لک ها بچه ها را که تو یه بقچه پیچیده شده بودند می آوردند
سلام
این مطلب عالی بود من همیشه گفتم دهه پنجاهی ها نسل سوخته ان و واقعا که در حق ما اجحاف شد. حالا هم حوصله بچه هامون رو نداریم زندگی خیلی برامون سخته و به راستی هیچ کس مار و نمیشناسه.